De historie van het  Eilanderhuisje  gaat terug tot 1759, toen het werd gebouwd als woonhuis. Deze functie heeft het gehad tot eind jaren zeventig van de vorig eeuw. Sindsdien wordt het voor toeristische doeleinden verhuurd.

Langestreek 54 hoort tot de oude ‘eilander huizen’’ die rond 1750 zijn gebouwd aan de Langestreek en de Middenstreek. Er werd in die tijd veel gebouwd omdat het oude dorp Westerburen langzaam in zee verdween doordat de zee het eiland naar het oosten verschoof. Deze woningen hebben een kenmerkende vorm door de bouwvoorschriften van de eigenaar van Schiermonnikoog, de familie Stachouwer.  Ze hadden  ‘Conditiën en Articulen’ voor de opbouw van het nieuwe dorp in 1757 opgesteld. Een belangrijk artikel betrof de afmeting van de nieuwe huisplaatsen. ‘Die dient breed 33 voeten en lang 50 tot maximaal 55 voeten te zijn’ (ongeveer negenenenhalf bij vijftien meter). Er waren in die tijd 1200 inwoners (meer dan nu) die een bestaan vonden in de scheepvaart, visserij en de landbouw.

Toerisme

In de 19e eeuw werden veel huizen door nieuwbouw vervangen. Na 1960 zijn veel van de overgebleven eilander huizen als vakantiewoning gerestaureerd. In veel gevallen ging het authentieke karakter hierdoor verloren. Het Eilanderhuisje Langestreek 54  wordt echter op de Rijksmonumentenlijst getypeerd als een ‘pand onder zadeldak tegen gave topgevel, in topankers gedateerd 1759’. Op de lijst wordt de cultuurhistorische waarde als ‘zeer hoog’ gekenschetst.

Tot het einde van de jaren ’70 van de twintigste eeuw werd Langestreek 54 bewoond door eilanders. Deze waren echter al wel actief in het verhuren van recreatiewoningen aan toeristen, zoals ook blijkt uit bijgaande advertentie uit  de Leeuwarder Courant van 1939. Nu bezoeken jaarlijks zo’n 270 duizend mensen Schiermonnikoog

De Wereldomroep maakte in 1969 een leuke film over het eiland en de  bewoners.